Με προβληματισμό παρακολουθώ τα τελευταία χρόνια την άνοδο του εθνικιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Οι οποίοι πριν από 2 χρόνια απέκτησαν παρουσία στη βουλή και (αυτό είναι το χειρότερο) ικανό και δυναμικό τηλεοπτικό χρόνο.
Θα μου πείτε δημοκρατία έχουμε και στις δημοκρατίες όλοι έχουμε θέση. ΣΩΣΤΟ...Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εγώ δεν δικαιούμαι να προβληματίζομαι από το γεγονός.
Δείτε.. σήμερα σε ένα τηλεοπτικό πάνελ όπου αποτελείται από πολιτικούς εκπροσώπους θα πρέπει πάντα οι προσκεκλημένοι (ανεξάρτητα από το θέμα της εκπομπής) να απαντούν στο ερώτημα “Πόσο λιγότερο ή περισσότερο Έλληνες αισθάνονται..” μόνο και μόνο επειδή εκπρόσωπος τους (εθνικιστών) βρίσκεται σε αυτό το Τραπέζι.
Από την άλλη μεριά είναι εντυπωσιακό το πόσο τηλεοπτικό χρόνο παίρνουν, ο οποίος είναι δυσανάλογος με τα ποσοστά τους.Η εξήγηση βέβαια είναι στο ότι το τηλεοπτικό παιχνίδι το “κατέχουν” και στο ότι αυτά που λένε και ειδικά ο τρόπος που τα λένε “πουλάνε” ...ωραία θα μου πει κάποιος και τι κακό σημαίνουν όλα αυτά...Νομίζω ότι η παρουσία τους αποκλείει τον όποιο διάλογο δημόσιο μπορεί να γίνει..και εξηγούμαι...
Παράδειγμα
Αν πρέπει να συζητήσουμε για το όνομα των σκοπίων για το μεταναστευτικό κτλ...η οποιαδήποτε λύση που θα ξεφεύγει από το ρητό “Πατρίς, Θρησκεία Οικογένεια” θα αποτελεί για αυτούς εθνική προδοσία....τορπιλίζοντας την όποια κουβέντα περιορίζοντας φαντασία, επινοητικότητα και ευελιξία, απαραίτητα συστατικά (μαζί φυσικά με τη φιλοπατρία ) για την άσκηση πολιτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου